Gjatë punës së tyre kërkimore-shkencore, historianët përdorin burime të ndryshme informacioni, duke filluar nga arkivat deri tek kujtimet e regjistruara në audio apo ditarët personalë. Në morinë e këtyre burimeve një vend të rëndësishëm zënë edhe mediat. Aktualisht literatura në gjuhën shqipe që lidhet me metodologjinë e kërkimit shkencor për historinë është e pasur dhe e dobishme. Por kur bëhet fjalë për punën me burimet e ndryshme të historiografisë, dhe specifikisht për punën me mediat si burim për historinë, kjo literaturë pothuajse mungon. Plotësimit të një boshllëku të tillë i shërbeu botimi i manualit “Përdorimi i mediave si burim për historianët”. Ky manual i adresohet studentëve të historisë si dhe historianëve të rinj që janë në hapat e para të karrierës së tyre në historiografi. Në brendinë e këtij manuali ofrohen edhe njohuri bazë për mediat dhe rolin e tyre në shoqëri si dhe njohuri të domosdoshme në lidhje më mënyrën se si ndërtohet dhe si shpërndahet mesazhi mediatik, duke kontribuar kësisoj edhe në edukimin mediatik të lexuesit. Manuali ka vlerë të dyanshme si për aktorët e fushës së historiografisë, edhe për ata të mediave. Ai synon të kultivojë jo vetëm një sjellje profesionale të historianëve ndaj mediave por edhe një qasje të përgjegjshme të gazetarëve ndaj fakteve, zhvillimeve dhe ngjarjeve me rëndësi historike. Ky botim, jo vetëm advokon për përdorim të mediave në shërbim të historiografisë, por ofron edhe mënyra dhe mjete të dobishme për ta bërë këtë. Ai synon të pajisë studjuesit apo specialistët e rinj të historisë me njohuri për llojet e përmbajtjeve mediatike dhe teknikat e punës me formatet e ndryshme të informacionit që vjen nga mediat.
Ky studim u mundësua falë një granti të akorduar në kuadër të Projektit “Zhvillimi i Edukimit për Median dhe Informacionin në Universitetet Shqiptare,” të mbështetur financiarisht nga Zyra e Marrëdhënieve me Publikun e Ambasadës së SHBA-së në Tiranë.
